Azizi

Αzizi
32 ετών
Αφγανιστάν

Είμαι στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου δυο χρόνια τώρα. Έχω επισκεφτεί μια φορά το μουσείο της Ακρόπολης και μου άρεσε που μπόρεσα να δω από κοντά όσα είχα μάθει στο σχολείο, στο Αφγανιστάν, για την αρχαία ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας που είναι πολύ ενδιαφέροντα. Όταν μου πρότειναν το πρόγραμμα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, σκέφτηκα ότι θα είναι ωραίο να συμμετάσχω επειδή το είδα σαν ευκαιρία να μάθω καινούργια πράγματα.

Στο Μουσείο¹, είδαμε ένα έργο που λεγόταν Σουηδικό ιπτάμενο χαλί² και σκέφτηκα ότι δείχνει το πάντρεμα δύο πολιτισμών, του ασιατικού με τον ευρωπαϊκό. Είδαμε και ένα άλλο έργο που δείχνει έναν αργαλειό³. Στο Αφγανιστάν, έχω μεγαλώσει σε χωριό και είχα δει παλιά να χρησιμοποιούν αυτό το εργαλείο. Θυμάμαι τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας να πλέκουν στον αργαλειό. Εκείνα τα χρόνια, η κατάσταση στη χώρα ήταν καλύτερη επειδή υπήρχε ασφάλεια και έχω καλές αναμνήσεις από τότε. Όμως, τώρα όλα αυτά έχουν μείνει μόνο σαν ανάμνηση γιατί, δυστυχώς, εξαιτίας του πολέμου, η κατάσταση στο Αφγανιστάν έχει αλλάξει εντελώς.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι νέος άνθρωπος και να μην μπορείς να βρεις ένα ασφαλές μέρος στη χώρα σου για να ζήσεις. Καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή πολλοί άνθρωποι και σε άλλες χώρες εκτός από το Αφγανιστάν αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Σκεφτείτε, όμως, ότι εγώ ήμουν δύο χρονών όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην πατρίδα μου και, καθώς μεγάλωνα, έβλεπα να ξεσπά ο ένας πόλεμος μετά τον άλλον και τη χώρα να ισοπεδώνεται. Είναι οδυνηρό να βλέπεις από τη μια μεριά τον άμαχο πληθυσμό να υποφέρει και από την άλλη τις βόμβες να συνεχίζουν να πέφτουν. Ελπίζαμε ότι κάποτε ο πόλεμος θα σταματούσε, αλλά αυτό δεν συνέβαινε ποτέ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναγκαστήκαμε να φύγουμε, να γίνουμε πρόσφυγες και να φτάσουμε ως εδώ.

Η χώρα μου θεωρείται πλούσια. Έχει παρά πολλά ορυχεία, τα οποία θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν στους πολίτες μια αξιοπρεπή ζωή. Δυστυχώς, όμως, ο πόλεμος μας έφερε στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Θα συμφωνήσω με τον Yaser⁴ που λέει ότι, αν υπήρχε ηρεμία και ασφάλεια στις χώρες μας, αν είχαμε και εμείς τις ίδιες δυνατότητες που έχουν οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, θα μπορούσαμε και εμείς να προοδεύσουμε. Όμως, ίσως είναι δύσκολο να καταλάβει τι εννοούμε κάποιος που δεν έχει ζήσει αυτά που έχουμε ζήσει εμείς. Δηλαδή, κάποιος που δεν έχει ζήσει στο Αφγανιστάν δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει να βγαίνεις από το σπίτι σου για να διανύσεις μια ελάχιστη απόσταση και να μην είσαι σίγουρος αν θα γυρίσεις πίσω ζωντανός. Αυτά τα πράγματα εδώ θεωρούνται δεδομένα και, γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να εκτιμηθούν με τον τρόπο που εμείς τα εκτιμάμε. Για τον ίδιο λόγο, δεν μπορούν να εκτιμηθούν η ελευθερία που απολαμβάνει ο πολίτης και οι υπηρεσίες που του παρέχονται από το κράτος.

Όμως, δεν μου αρέσει να μιλάμε συνέχεια για τον πόλεμο και τις συνέπειες που έχει στη ζωή των ανθρώπων. Αυτές οι συζητήσεις με επηρεάζουν και γυρίζω σπίτι ταραγμένος.

Το έργο με τον αργαλειό μιλάει και για όνειρα, τα οποία η καλλιτέχνις έπλεξε πάνω στην κουβέρτα. Σκέφτομαι, λοιπόν, τα δυο παιδιά μου και τα όνειρα που εύχομαι να κάνουν όταν κοιμούνται την νύχτα. Πάνω απ’ όλα, εύχομαι να μπορούν να κοιμούνται ήρεμα, να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, να προοδεύουν στη ζωή τους και να μην απασχολούν το μυαλό τους τα προβλήματα που απασχολούν το δικό μου μυαλό. Επίσης, εύχομαι στον ύπνο τους να τα σκεπάζει ένα σκέπασμα ελαφρύ, με χαρούμενα χρώματα, και να ονειρεύονται ένα μέλλον φωτεινό και γεμάτο ελπίδα.

Ελπίζουμε ότι κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα στο Αφγανιστάν και θα υπάρξει ειρήνη και ασφάλεια στη χώρα. Μέχρι τότε, θα προσπαθήσω να φτιάξω τη ζωή μου και τη ζωή της οικογένειάς μου, σε μια χώρα ήσυχη, μακριά από πολέμους και βομβιστικές επιθέσεις.

¹ Αναφέρεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
² Αναφέρεται στο έργο του Κωστή Βελώνη, Σουηδικό ιπτάμενο χαλί, 2001.
³ Αναφέρεται στο έργο της Τζανίν Αντονί, Slumber, 1994.
⁴ Αναφέρεται στον Yaser, 27 ετών, από τη Συρία, ο οποίος επίσης συμμετείχε στο πρόγραμμα.