John
John (Ζιμπάμπουε), 2017, Ψηφιακή εκτύπωση μελάνης αρχειακών προδιαγραφών, 160 x 120 εκ.

John
Μαθητής
Ζιμπάμπουε

Ζω στην Κυψέλη, μαζί με τον αδελφό μου, τον Bryan1, και άλλους τρεις συγκάτοικους. Όταν άρχισα να παρακολουθώ το πρόγραμμα στο Μουσείο2 δεν είχα ακόμη ξεκινήσει το σχολείο εδώ στην Ελλάδα. Έτσι, οι συζητήσεις που κάναμε εκεί με αφορμή τα έργα που βλέπαμε μου προξενούσαν σκέψεις τις οποίες, όταν γύρναγα σπίτι, είχα τον χρόνο και την ησυχία να συνεχίσω. Επίσης, κάποιες φορές μόλις επέστρεφα στο σπίτι έγραφα ένα ποίημα.

Το να γράφω ποιήματα είναι μια συνήθεια που έχω από όταν ήμουν στην πατρίδα. Ξεκίνησα να διαβάζω στα Αγγλικά τους Ψαλμούς του Σολομώντος, και από εκεί αρχικά επηρεάστηκα και άρχισα να γράφω τα δικά μου ποιήματα. Η μητέρα μου με παρότρυνε να συνεχίσω να διαβάζω τη Βίβλο ενώ οι δάσκαλοι στο σχολείο εντυπωσιάζονταν από το πόσο καλά Αγγλικά ξέρω και πόσο καλά ποιήματα γράφω. Στην αρχή δεν το πίστευα, αλλά, όλοι μου οι δάσκαλοι, ακόμα και όταν άλλαζα σχολείο, μου έλεγαν το ίδιο και με ενθάρρυναν να συνεχίσω να γράφω. Κάποιος μάλιστα με συμβούλεψε να διαβάσω Σαίξπηρ και άλλους ποιητές και έτσι διάβασα τον Μάκβεθ και τον Έμπορο της Βενετίας. Έχω δει και θεατρικές παραστάσεις με έργα του Σαίξπηρ και έχω αγαπήσει όλα του τα έργα. Κάπως έτσι σκέφτηκα ότι πράγματι πρέπει να συνεχίσω να γράφω τα δικά μου ποιήματα. Έτσι και έκανα.

Ένα από τα τετράδιά μου, στο οποίο είχα γράψει πολλά ποιήματα, κλάπηκε. Τότε, σκέφτηκα ότι έχασα τα πάντα και ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να τα ξαναγράψω. Πράγματι, όλον τον προηγούμενο χρόνο, σχεδόν ξέχασα την αγαπημένη μου συνήθεια και όσο διάστημα έμεινα στη Μόρια της Λέσβου3 δεν έκανα τίποτα. Απλά άρχισα να μιλάω με κόσμο και όλοι μου έλεγαν ότι είμαι καλός και, έτσι, ξεκίνησα σιγά-σιγά να γράφω και πάλι. Τον Ιούλιο, όταν ήρθα στην Αθήνα, συνέχισα ακόμα περισσότερο. Θέλω να  γράψω το δικό μου βιβλίο. Δεν γράφω απλώς ποιήματα, προσπαθώ πρώτα να βρω το σενάριο. Τα περισσότερα από τα ποιήματα μου βασίζονται σε ανθρώπινες ιστορίες. Αλλά η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για εμένα είναι τα κορίτσια. Φαντάζομαι τον εαυτό μου μαζί τους, τα όμορφα λόγια που θα τους πω και έτσι γράφω, δηλαδή πρώτα βρίσκω το σενάριο και μετά γράφω. Επίσης, θέλω να γράψω για τις εμπειρίες μου στην Μόρια. Θα βρω το σενάριο και ύστερα θα γράψω.

Κάποια από τα έργα που είδαμε στο Μουσείο4 με έκαναν να σκεφτώ τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σήμερα, κάποια τις συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι πρόσφυγες τα παλιότερα χρόνια και πώς αυτές έχουν αλλάξει στις μέρες μας, ενώ άλλα με έκαναν να σκεφτώ πιο προσωπικά μου θέματα. Για παράδειγμα, το βίντεο Η σχεδία του Μπιλ Βιόλα δείχνει πολλούς διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους που ο καθένας κάνει κάτι διαφορετικό και είναι απορροφημένος στον εαυτό του, χωρίς να κοιτάει τον διπλανό του. Στη συνέχεια, δείχνει το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η κατάσταση, όταν δηλαδή οι άνθρωποι δεν είναι ενωμένοι, δεν τους ενδιαφέρει η διατήρηση της ειρήνης και δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάτι από τον εαυτό τους με σκοπό την ενότητα.

Ο Βλάσης Κανιάρης, με το έργο Το κουτσό, δείχνει τους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί ένας πρόσφυγας σε μια ξένη χώρα. Έχουμε και εμείς στην πατρίδα μου το ίδιο παιχνίδι και ξέρω ότι, για να το παίξει κανείς, πρέπει να ακολουθήσει κάποιους κανόνες. Το ίδιο πρέπει να κάνει και ο πρόσφυγας για να προσαρμοστεί σε μία νέα χώρα. Βλέπω τον εαυτό μου σαν τη φιγούρα του έργου που πατάει με το ένα πόδι πάνω στη βαλίτσα, σαν να προσπαθεί να καταλάβει αυτούς τους κανόνες για να παίξει το παιχνίδι σωστά. Αυτό κάνω και εγώ τώρα, για να μπορέσω να ενταχθώ σ’ αυτή τη χώρα και να ζήσω μια επιτυχημένη ζωή. Σκέφτομαι, ακόμα, ότι στα παλιότερα χρόνια, όταν ο καλλιτέχνης έφτιαξε αυτό το έργο, τα πράγματα για τους πρόσφυγες θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Σήμερα, υπάρχει το ίντερνετ, υπάρχουν οι διάφορες οργανώσεις και οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, ακόμα και αν δεν ξέρουν τη γλώσσα, να φτιάξουν τα χαρτιά τους, να έχουν ένα σπίτι για να μένουν και να είναι ασφαλείς.

Όμως, το έργο που με ενέπνευσε περισσότερο απ’ όλα είναι το Ιστία της Μπίας Ντάβου. Τα ιστία στο έργο αυτό είναι όπως οι άνθρωποι που έχουν διαφορετικές απόψεις για τη ζωή, διαφορετική καταγωγή, θρησκεία κτλ. και κοιτούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, ίσως επειδή έχουν διαφορετικούς στόχους. Όλα όμως τα ιστία πατούν πάνω στην ίδια βάση, όπως και όλοι οι άνθρωποι στο βάθος μοιραζόμαστε πολλά κοινά στοιχεία.

Η ιστορία του Οδυσσέα στην οποία το έργο αυτό παραπέμπει με εντυπωσίασε πολύ και ήθελα να μάθω περισσότερα στοιχεία για τις περιπέτειες του Οδυσσέα και για τη γυναίκα του, την Πηνελόπη, που τον περίμενε πίσω στην πατρίδα. Όταν γύρισα σπίτι, σκέφτηκα τον εαυτό μου και την κοπέλα μου που είναι μακριά μου. Με τις σκέψεις αυτές, έγραψα ένα ποίημα για εκείνη:

 

Leandra5,

Έχω βάλει στόχο πράσινα λιβάδια
Αλλά δεν βάζω στην άκρη την αγάπη σου
Αν και τώρα είμαι μακριά
Νιώθω στην καρδιά μου πόσο κοντά είσαι
Η αγάπη μου έχει αγγίξει την έντασή της
Πώς είσαι πριγκίπισσά μου της χάριτος
Πώς είσαι βασίλισσά μου της ευτυχίας
Κράτησέ με στην καρδιά σου
Γιατί για πάντα είμαστε ένα.

Οι μέρες έρχονται και φεύγουν χωρίς εσένα
Η αγάπη μου είναι σκληρή αλλά μου λείπεις, αυτή είναι η αλήθεια
«Υπάρχει αληθινή αγάπη», γιατί κάποιος να κάνει αυτή την ερώτηση, όταν υπάρχουμε εμείς.
Να περιμένεις την παρουσία μου, ακόμα κι αν έρθει για σένα ο Πρίγκιπας Γεώργιος
Βρίσκομαι σε πόλεμο, για μας, πασχίζοντας να φτάσω στην επιτυχία
Έχεις μεγάλη καρδιά όπως η Πηνελόπη
Εγώ, ο Οδυσσέας σου, είμαι καθοδόν
Ίσως πάρει χρόνο αλλά να είσαι δυνατή.
Έχω μεγάλη αντοχή, όπως ο Κονγκ6.
Μόνο που το σώμα μου και το μυαλό μου ταράζονται χωρίς εσένα.

Η καρδιά μου στάζει βαθύ κόκκινο
Η αδρεναλίνη μου ταξιδεύει με τη ταχύτητα του φωτός.
«Θα σου λείψω όταν φύγεις», είχες δίκιο.
Μια νέα, όμορφη κυρία από την κοιλάδα.
Ομορφιά, χαρίσματα, βασίλισσα, είσαι ο ορισμός τους
Στ’ αλήθεια ραγίζουν οι καρδιές των ανθρώπων;
Δεν το έχω δει
Είσαι η ιδιοκτήτρια της καρδιάς μου, όμορφη
Είσαι η ζωή μου, Leandra.
Δεν εύχομαι τίποτα άλλο από επιτυχία στη ζωή σου
Πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα υπάρχει μια καλλονή που προσπαθεί
Αυτή είσαι εσύ κυρά μου.

Θα πέθαινα για σένα
Ας συμβεί και θα δεις ότι είναι αλήθεια
Αληθινή μου βασίλισσα της Αφρικής, δίνεις ζωή στη φύση
Όμορφο κορμί σαν γοργόνα από τον Άρη
Και λάμπεις πιο πολύ κι από τ’ αστέρια.

Θέλω να είμαι μαζί σου και μόνο μαζί σου.
Θέλω να ξυπνάω δίπλα σου κάθε πρωί.
Θα είμαι εκεί μαζί σου.
Ευτυχία, δυστυχία, θα είμαι εκεί.
Είσαι η ιδιοκτήτρια της καρδιάς μου, Leandra

 

Ο αδελφός του John, ο Βryan, επίσης συμμετείχε στο πρόγραμμα.
Αναφέρεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Αναφέρεται στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης προσφύγων Λέσβου στη Μόρια.
Αναφέρεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Το πρωτότυπο ποίημα του John έχει γραφτεί στα Αγγλικά. Στη συγκεκριμένη απόδοση του ποιήματος στα Ελληνικά, έχουν διατηρηθεί όλες οι κειμενικές συμβάσεις του πρωτότυπου.
Αναφέρεται στον (Κινγκ) Κονγκ.